วันที่ 20 ต.ค. 2566 เมื่อเวลา 14.00 น. น.ส.หยาดเพชร เชาว์วาส อายุ 30 ปี สัปเหร่อสาว เปิดใจเรื่องราวชีวิต หลังตัดสินใจลาออกจากงานประจำแล้วมาเป็นสัปเหร่อเดินทางตามรอยพ่อ น.ส.หยาดเพชร กล่าวว่า… ตนทำงานประจำมาตลอด และสุดท้ายตัดสินใจออกมาทำงานเป็นสัปเหร่อกับพ่อ
เนื่องจากพ่อพยายามจะให้ตนมาทำงานสัปเหร่อมาหลายปีแล้ว เนื่องจากพ่อทำงานมานาน และพยายามให้หลานที่เป็นผู้ชายมาทำงานเพื่อสืบต่ออาชีพสัปเหร่อของตระกูล เพราะพ่อบอกว่าถ้าหากไม่ทำก็จะไม่มีใครมาทำต่อแล้ว แต่ไม่มีใครทำเลย เนื่องจากกลัวกันมาก เหลือตนที่เป็นผู้หญิงอยู่คนเดียว
ซึ่งตอนนั้นตัดสินใจลาออกจากงานประจำแล้วลองมาทำงานสัปเหร่อพร้อมกับพ่อ เนื่องจากเป็นอาชีพที่เราเป็นนายตัวเองและประกอบกับตอนนั้นมีปัญหาในที่ทำงานด้วย จึงตัดสินใจลาออก ซึ่งเดือนนี้ก็เข้าเดือนที่ 5 แล้ว
หลังจากที่ลาออกมาก็รู้สึกตัดสินใจถูก เนื่องจากเป็นงานที่อิสระและมองว่าทำแล้วได้บุญ พร้อมกับได้รับคำชมจากญาติพี่น้องของผู้เสียชีวิตมากมาย เนื่องจากเราเป็นสัปเหร่อหญิงคนแรกของหมู่บ้าน เมื่อได้รับคำชมในตอนทำงานก็ทำให้เรามีกำลังใจที่จะทำงานและพัฒนาตัวเองให้เก่งขึ้นเรื่อยๆ
ตนคิดว่าที่หลายคนชื่นชอบ อาจจะเป็นเพราะตนเป็นเด็กรุ่นใหม่ที่หันมาทำอาชีพสัปเหร่อ ซึ่งเป็นอาชีพที่หลายคนบอกว่าน่ากลัวและไม่มีใครอยากทำ แต่สำหรับตนนั้นไม่ได้รู้สึกกลัวอะไรเลย เคยมีอยู่ครั้งหนึ่งที่กำลังทำงานกับพ่อแล้วก็กำลังเดินไปที่รถตู้สำหรับขนศพ
ซึ่งตนได้ยินเสียงเปิดประตูรถ ก็เข้าใจว่าเป็นเสียงพ่อ จึงได้ตะโกนเรียก แต่ปรากฏว่าพ่อเพิ่งจะเดินมาหาตน ในตอนนั้นก็ทราบแล้วว่าน่าจะมีอะไรบางอย่างผิดปกติ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกกลัวอะไร อาชีพสัปเหร่อ ตนทำตั้งแต่ตอนรับศพมาแล้วเซ่นโรงศพ นำศพลงโรง จากนั้นก็เตรียมทำพิธี เมื่อถึงเวลาใกล้เผาแล้วก็จะไป เซ่นเมรุ เซ่นเตาเผาแล้วก็เผาจากนั้นก็จะตื่นมาเก็บกระดูกประมาณตี 3 ทำแบบนี้ทุกครั้ง
