จากกรณีที่เกิดเหตุเพลิงไหม้บ้านเลขที่ 52 หมู่ 7 ต.สนามชัย อ.บางไทร จ.พระนครศรีอยุธยา เสียหายทั้งหลัง ซึ่งหลังเพลิงสงบพบร่าง นางทองถุง จิตรีรัตน์ อายุ 76 ปี ถูกไฟคลอกเสียชีวิตอยู่ในซากกองเพลิง ล่าสุดเมื่อเวลา 17.30 น. วันที่ 9 มิ.ย. 2566 หลังจากเกิดเหตุ หลายหน่วยงานทั้งภาครัฐและเอกชน รวมถึงประชาชนที่ทราบข่าว
ต่างรู้สึกเสียใจ และสงสารครอบครัวของ นางทองถุง เป็นอย่างมาก โดยเฉพาะ นายสำอาง จิตรีรัตน์ อายุ 85 ปี สามีที่ยังอยู่ในอาการเศร้าโศกที่ต้องสูญเสียภรรยาที่อยู่กินดูแลกันมากว่าครึ่งชีวิต ต่างมาให้กำลังใจ แสดงความเสียใจ และยื่นมือให้ความช่วยเหลือในเบื้องต้นด้านต่างๆ
นายสำอาง กล่าวว่า… เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสะเทือนใจที่สุดในชีวิต ยังกินอะไรไม่ลง ถึงตอนนี้ยังคิดอะไรไม่ออก ว่าจะเริ่มต้นทำอะไรก่อน มีหลายหน่วยงานเข้ามาช่วยเหลือ ทางจังหวัดพระนครศรีอยุธยา นำโดยผู้ว่าราชการจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ที่ทราบข่าวเดินทางมาด้วยตัวเอง ส่วนร่างภรรยาจะนำมาตั้งบำเพ็ญกุศลที่วัดสนามไชย อ.บางไทร และจะเผาในวันอาทิตย์ เพราะลูกไม่อยากเห็นร่างของแม่ในสภาพนี้นาน
นายสำอาง ยังกล่าวอีกว่า… ถ้าช่วงเกิดเหตุตนอยู่บ้านต้องช่วยภรรยาได้ อยู่ด้วยกันมา 60 กว่าปี ตั้งแต่เป็นทหาร ไม่คิดว่าเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้น อยากบอกภรรยาว่า ให้ไปสบาย ไม่ต้องเป็นห่วงลูกหลาน เพราะภรรยาจะเป็นห่วงลูกหลานมาก ขณะที่ตอนไฟไหม้ ภรรยาได้โยนกระป๋องที่ใส่ทองรูปพรรณต่างๆ น้ำหนักประมาณ 20 บาท ลงมาจากบ้าน เพิ่งจะค้นหากันเจอ
น่าจะเอาทองรูปพรรณไว้ใต้เตียง พอไฟไหม้โยนทองออกมาก่อน รู้ว่าตัวเองหนีออกมาไมได้เพราะหัวเข่าผ่าตัดมาหลายปีแล้วเดินไม่สะดวก โยนทองออกมาทางหน้าต่างคงห่วงลูกหลาน
จากนั้น นายสำอาง ได้นำกระป๋องที่เก็บทองรูปพรรณ พระเลี่ยมทอง เข็มขัดนาค ที่เก็บสะสมเอาไว้ ไม่ถูกไฟไหม้ มาให้ผู้ดู ซึ่ง นายสำอาง และลูกๆ หลานๆ เชื่อว่า นางทองถุง ห่วงลูกหลาน จึงพยายามเข้าไปเอาทอง ซึ่งเป็นสมบัติที่มีอยู่ แต่ด้วยเพลิงที่ลุกไหม้รุนแรงทำให้หนีออกมาไม่ทัน
จึงโยนกระป๋องใส่ทองคำลงมาแล้วถูกไฟคลอกเสียชีวิต ด้าน น.ส.อรทัย จิตรีรัตน์ อายุ 44 ปี ลูกสาว เล่าว่า หลังจากนี้คงต้องจัดการเรื่องงานของแม่ให้เรียบร้อยก่อน แล้วค่อยๆ คิดกันอีกทีว่าจะทำอย่างไรต่อ ทั้งเรื่องเอกสาร เรื่องที่พักอาศัย ว่าจะปลูกสร้างใหม่ หรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้องจะเข้ามาช่วยเหลืออย่างไร ซึ่งทุกครั้งจะอยู่กัน 3 คน พ่อ แม่ และตน ตอนนี้ห่วงพ่อ และก็เสียใจแต่เราก็ต้องทำต้องสู้เพื่อคนที่ยังอยู่กันต่อไป
