วันที่ 17 มี.ค. 2566 นางบุญหลง (ขอสงวนนามสกุล) อายุ 40 ปี เป็นชาวบ้าน อ.กระสัง จ.บุรีรัมย์ ได้ร้องเรียนว่าลูกชายอายุเพียง 10 ปี เป็นนักเรียนชั้น ป.4 ได้ถูก ผอ.โรงเรียนทำร้าย เกรงว่าจะไม่ได้รับความเป็นธรรม เพราะบ้านมีฐานะยากจน และอยากให้มีคนมาเยียวยาจิตใจลูกชาย
นางบุญหลง กล่าวว่า เมื่อวันจันทร์ที่ 13 มี.ค. 2566 ที่ผ่านมา ลูกชายซึ่งเรียนอยู่ชั้น ป.4 หนีออกจากโรงเรียน จึงรีบไปหาลูกชาย พบนอนอยู่ในกระท่อมทุ่งนา บอกกับแม่ว่า ปวดหัว เมื่อสอบถามลูกชายบอกว่าถูก ผอ.โรงเรียน ใช้มือตบเป็นประจำ และหนักสุดคือวันเกิดเหตุ คือมีการรัวตบแบบรุนแรง นับครั้งไม่ถ้วน
ยอมรับตอนนั้นยังไม่เชื่อลูก เพราะอาจจะไม่อยากไปโรงเรียน วันต่อมาได้พาลูกไปส่งที่โรงเรียน เมื่อไปถึงลูกชายร้องไห้ บอกว่าไม่อยากเข้าโรงเรียน เพราะกลัว ผอ.ทำร้าย ครูเวรโรงเรียนบอกว่าหากเด็กปวดหัวก็ลาไปหาหมอได้ แต่ตนไม่ยอมให้ลูกไปเรียนในวันนั้นเหมือนเดิม
นางบุญหลง กล่าวต่อว่า วันต่อมาได้พยายามถามเพื่อนลูกชายซึ่งอยู่หมู่บ้านเดียวกัน ปรากฏว่า ที่ลูกชายเล่ามาเป็นความจริงทั้งหมด เพื่อนลูกชายบอกว่าวันจันทร์ ผอ.กระหน่ำตบหัวลูกชายเท่าที่นับได้ 21 ครั้ง เมื่อมาถามลูกอีก ลูกชายบอกว่าหนูโดนประจำ แต่วันนั้นหนักสุด จึงพาลูกไปหาหมอและขอใบรับรองแพทย์มาด้วย
ตนรู้สึกสงสารลูกมาก ที่ตนไม่ยอมเชื่อลูก ปล่อยให้ไปเผชิญกับสิ่งที่เลวร้ายทุกวัน จนต้องหนีโรงเรียน เพราะความกลัว จริงแล้ว ผอ.เป็นถึงผู้บริหารไม่ควรจะทำแบบนี้กับเด็กอายุเพียง 10 ปีเท่านั้น
ทั้งลูกชายยังอยู่ในข่ายเป็นเด็กพิเศษ หัวสมองช้า โดยสาเหตุที่ ผอ.ตบทุกวัน เพราะเขียนหนังสือผิด ซึ่งการตบแต่ละครั้ง ผอ.จะด่าด้วยคำว่า กูจะตบมึงให้ตาย ลูกบอกว่าเจ็บและกลัวมาก ไม่กล้าหนีหรือแม้แต่จะร้องไห้ต่อหน้า ผอ.
