แม่ร่ำไห้ ลูกติดยาบ้า 2 ปี สูญเงินเป็นล้าน แถมฉกทอง 8 บาท วอนรัฐบาลปราบยานรกให้สิ้น

เมื่อวันที่ 13 ก.ย. 2565 เวลา 18.30 น. นายวีระพล รักเสมอวงศ์ รองประธานสภาเทศบาลเมืองบ้านดุง รับแจ้งจากนางแอด อายุ 57 ปี ชาวบ้านบ้านห้วยปลาโด ต.บ้านดุง อ.บ้านดุง จ.อุดรธานี ที่ร้องไห้อย่างหนัก บอกว่าให้ช่วยเอาลูกไปรักษาบำบัดยาเสพติดที ทนไม่ไหวแล้วไม่งั้นทรัพย์สินในบ้านหมดแน่ นางแอด กล่าวว่า…

ลูกชายคนสุดท้องชื่อนายเอ๋ อายุ 32 ปี ขโมยสร้อยคอทองคำหนัก 4 บาท 1 เส้น 3 บาท 1 เส้น และ 1 บาท อีก 1 เส้น รวมเป็นสร้อยคอทองคำ 8 บาท มูลค่า 250,000 บาท ที่ซุกซ่อนอยู่ในหมอนข้างไป โดยลูกชายบอกว่า จะเอาไปเผาเอาเศษทองไปขาย ลูกชายคนนี้เป็นคนสุดท้องไปทำงานที่ประเทศเกาหลี 5 ปี กลับมาอยู่บ้านมีเงินเป็นล้านๆ ซื้อที่ดิน รถไถ และเป็นเด็กดีขยันทำมาหากิน

แต่พอกลับจากเกาหลีเมื่อ 2 ปีที่แล้ว มาอยู่บ้าน คบเพื่อนและพากันติดยาบ้าอย่างหนัก จากเด็กดีเปลี่ยนเป็นคนละคน เงินฝากจำนวน 800,000 บาท ใช้ 2 ปีจนหมด นางแอด กล่าวต่อว่า… สร้อยคอทองคำจำนวน 8 บาท ตนซื้อไว้ให้ลูกชายเอาไว้ใช้ยามจำเป็นจริงๆ แต่วันนี้หลังจากตนกลับจากตกปลาในลำห้วย มาเจอลูกชายทำตาขวาง

ตนรู้แล้วว่าลูกชายกำลังหาสร้อยคอทองคำที่ซ่อนเอาไว้ ตนบอกว่า อย่าเอาของแม่ไปเลยลูก เก็บเอาไว้ใช้ในยามจำเป็น แต่ลูกชายบอกว่า แค่ทองแค่นี้จะเสียดายไปทำไม ขายที่นาไปซื้อใหม่เลย และแอบขโมยไปบอกว่าจะเอาไปเผาทิ้ง แล้วเอาเศษเหล็กไปขาย หลังจากขอเงินตน แล้วตนไม่ได้ให้ ตนไปถามลูกชายลูกชายก็ไม่บอกว่าเอาทองไปซ่อนที่ไหน

นายแอด กล่าวอีกว่า ตนเสียใจมาก อยากได้ลูกชายที่เป็นคนดีกลับคืนมา ที่ผ่านมา 2 ปี ลูกชายเสียคนเป็นทาสยาบ้าหมดเงินเป็นล้านแล้ว เหลือแต่สร้อยทองที่เก็บไว้ให้ลูกชาย แต่วันนี้ก็มาขโมยไปอีก ไม่รู้จะทำอย่างไร อยากได้ทองคืนและอยากได้ลูกชายคืน ตนทุกข์ใจอย่างมาก แต่ละวันนอนไม่หลับเหมือนนอนอยู่กองไฟ อยากจะให้พาไปรักษา เพราะหมดปัญญาแล้ว

ฝากถึงรัฐบาลช่วยปราบปรามยาเสพติดให้สิ้นซากเสียที ทุกวันนี้แต่ละหมู่บ้านมีแต่ยา ตอนนี้พ่อแม่ไม่ตายก็เหมือนตาย ลูกติดยา คนที่ทุกข์คือพ่อและแม่ สงสารเยาวชนเป็นทาสยาเสพติด ข้างบ้านมีลูกชาย 3 คนก็ติด 3 คน อยากให้มาดูแลประชาชนและเห็นหัวใจพ่อแม่บ้าง โลกจะลุกเป็นไฟอยู่ไม่กี่วันแล้ว มาแต่ละครั้งก็มาให้ความหวังประชาชนว่าจะปราบ แต่ดูแล้วเยอะกว่าเก่า พ่อแม่ต้องเป็นเป้าหมาย ลูกจะฆ่าตาย นางแอดกล่าวทิ้งท้ายพลางร้องไห้

About the author

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *