เมื่อวันที่ 13 กรกฎาคม 2565 เกิดเหตุการณ์สุดน่าเอ็นดูในโรงเรียนแห่งหนึ่ง อ.พิมาย จ.นครราชสีมา โดยคุณครูเล่าว่า ได้เข้าไปสอบถามเด็กชายเอ (นามสมมุติ) นักเรียนชาย ชั้นอนุบาล 3 เพราะความสงสัยและสังเกตเห็นว่า เด็กชายเอนั่งหน้าเศร้าเหมือนจะร้องไห้ และไม่ยอมรับประทานอาหารกลางวัน
ซึ่งเด็กชายบอกมาว่า เพื่อนสาวบอกเลิก คุณครูจึงถามซ้ำ แต่เด็กชายก็เหมือนจะยิ่งเศร้ามากขึ้น เพื่อนที่นั่งทานข้าวอยู่ด้วยกันจึงรีบปลอบใจ โดยบอกว่า เดี๋ยวจะหาแฟนใหม่ให้ สวยกว่านี้อีก ทำให้คุณครูอดหัวเราะในคำแนะนำแบบฮาๆ ของเพื่อนเด็กชายไม่ได้ ในขณะเดียวกัน ก็มีเด็กหญิงคนหนึ่ง ซึ่งน่าจะเป็นเพื่อนสาว รีบเดินมาบอกว่า…
เมื่อกี้เราแกล้ง คุณครูก็เลยบอกไปว่า ให้ยิ้มซะเพราะเพื่อนมาบอกคืนดีแล้ว ส่วนเพื่อนคนอื่นก็มาปลอบใจด้วย แต่เด็กชายเอก็น่าจะยังไม่หายงอน ก้มหน้าก้มตาทานข้าวโดยไม่ยอมพูดอะไร ซึ่งภาพความน่ารักยังไม่หมดแค่นั้น เพราะต่อมาคุณครูได้สังเกตเห็นว่า เด็กชายเอมีใบหน้าที่แจ่มใสขึ้น ทานขนมได้ จึงเดินเข้าไปสอบถาม
เด็กชายเอก็เล่าสาเหตุที่เกิดขึ้นให้ฟังว่า ถูกเพื่อนสาวบอกเลิก ทำท่าเหมือนจะเลิกกับตน ตนจึงจะเอาคืน คุณครูจึงรีบเคลียร์และบอกไปว่า ยังเรียนอนุบาลอยู่ เป็นเพื่อนกันก็พอ แต่เด็กชายเอก็ยังงอน แล้วบอกออกมาว่า เค้าทำให้ผมเจ็บ เจ็บที่ใจ
